Pleidooi van een gedoemde moeder. Een prachtige monoloog met een politiek
filosofisch perspectief.
Zonder haar zoon te vergoelijken of zichzelf te sparen, neemt ze de maat van de tijd waarin ze leeft.
“Waarom? Dat is wat mij oneindig bezighoudt.
Waarom hij?”
Wie was er eigenlijk verantwoordelijk in deze?
“Had mijn zoon zijn daden gepleegd in oorlogstijd, en in het uniform van ons leger? Hij had een monument gekregen.”
Langzaam transformeren haar interne gevoelens tot een genuanceerde, doorvlochten maatschappelijke aanklacht.
Een juweeltje, dat dicht op de huid van de tijd zit en tegelijkertijd een aangrijpend universeel verhaal vertelt van een ontredderde moeder.
Script : Tom de Lanoye
Bewerking : Kim Don en Toos van Riet
Uitgevoerd door : Toos van Riet
